Vesna, vesna poshla v horu za krutyie hory,
Choho zh divka zamuzh poshla – sho chorniie brovy.
Oi, od tynu da y da tynu kiiem nie dakinu,
Prosi, dievko, vierno Boha, shob ya nie zahinuv.
Prosi, dievko, mali Boha, shob ya pryishov z voiska,
Bude tvoia do oseni rozchesana koska.
Popud mostom rybka z khvostom – niekamu loviti,
Ye v nas dievki harni – niekamu liubiti.
Kiiev horyt, Kiiev horyt, Chernobyl palaie,
Nashaia Havronshchyna, yak sonechko, siaie.
Oi, vyidu ya na vulitsu, siuda-tuda hlianu,
Nema moho milenkoho – ya y dadomu hrianu.
Nema moho milenkoho ni doma, ni tuta,
Oi, porosla pry dorozi shavliia ta ruta.
Na shavliiu vodu hriiu – na rutu ne budu,
Rozserdyvsia mii mylenkyi – ya prosyt ne budu.
Nekhai yeho tiie prosiat, shcho hrebliu roznosiat,
Nekhai yeho tiie liubliat, shcho v boloti trusiat.
